Monday, October 15, 2007

Talking about bus and life

สำหรับชีวิตคนมีฐานะธรรมดาๆ รถเมล์ก็คงเป็นสิ่งนึงที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ จากการที่ได้ขึ้นรถเมล์ทุกวัน ก็พบว่ามีเรื่องที่น่าสนใจหลายประการจะนำมาเล่าให้ฟัง เริ่มจากปัจจุบันรถเมล์ แบ่งได้หลายชนิดตั้งแต่
  1. รถเมล์เล็กสีเขียว
  2. รถเมล์ครีมแดง 7 บาทตลอดสาย
  3. รถเมล์ขาว 8 บาทตลอดสาย
  4. รถ ปอ. สีน้ำเงิน เริ่มต้นที่ 12 ยาท ตั้งแต่วันที่ 15 ตุลาคม
  5. รถ ปอ. สองตอนสีขาวเขียว
  6. รถ ปอ. สีส้ม Euro เริ่มต้นที่ 12 บาท
  7. รถ ปอ. สีเหลือง สายใหม่ ปอ. 8
ราคาค่าโดยสารของรถเหล่านี้ก็ต่างกันไป อันไหนไม่มี คือ ไม่เคยขึ้นเลยไม่รู้ วันนี้รถเมล์ ปอ. สีน้ำเงินขึ้นราคาจาก เริ่มต้นที่ 11 บาท เป็น 12 บาท

พูดถึงค่ารถเมล์แล้วนั้น สำหรับคนบางกลุ่ม เป็นสิ่งที่คอขาดบาดตาย
มีอยู่วันนึง ก็ขึ้นรถประมาณสามทุ่มกว่าๆแล้ว เลยขึ้นรถเมล์แบบครีมแดง เพราะคิดว่า แป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว รถไม่ติดมาก ก็คงไม่ร้อนเท่าไหร่ ปรากฎว่าพอวิ่งไป แค่สามป้าย มีคนขึ้นมาอีก 15+ คน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ มีรถสายเดียวกัน แบบ ปอ. ผ่านไปแล้วสองคัน ( คือเห็นจากสถานีรถไฟฟ้าแต่ขึ้นไม่ทัน )

ปรกติวันอื่นๆที่ขึ้น ปอ. ก็จะไม่ค่อยมีคนขึ้น เราก็สงสัย ว่าไอ้คนที่นั่งรอๆๆ อยู่ที่ป้ายรถเมล์นี่มันจะไปไหนกันหว่า.. วันนั้นจึงเข้าใจว่าพวกเค้ารอรถแบบธรรมดา เพราะถ้าไปไกลๆ ค่าโดยสาร 7 บาท กับ 30 บาท มันก็ต่างกันเยอะ คนมีรายได้น้อย คงไม่สามารถทำใจขึ้น ปอ. ได้

ต่อมาเป็นเรื่องชีวิตทั่วไป วันก่อน เพื่อนทักมาที่ MSN ถามว่าได้ไป Booze มาหรือเปล่า เพราะเห็นคนหน้าคล้ายๆเราที่นั่น .. คำตอบคือ ไม่ได้ไป ช่วงนี้ไม่ได้ไปเที่ยวกลางคืนแล้ว เพื่อนมันก็บอกว่า เออ คิดว่าไม่ใช่เหมือนกัน แต่ตอนนั้นเมา ก็อาจจะเบลอๆหน่อย แล้วก็ตบท้าย บอกว่า สูบบุหรี่เยอะด้วย .. เรื่องของเรื่องคือ เพื่อนคนนี้ เท่าที่รู้ ไม่สูบบุหรี่ เราเลยถามย้ำว่า สูบเหรอ .. คำตอบคือ เออ สูบ .. มาสักพักใหญ่ๆแล้ว แต่เฉพาะตอนเที่ยวกลางคืนนะ ..

คุยไปคุยมา เพื่อนก็บอกว่า ช่วงนี้รู้สึกมีความสุขว่ะ จากการใช้ชีวิตที่เคยตีกรอบกับตัวเองสมัยก่อน กับตอนนี้ ที่ขยายกรอบออกไป เออ ก็จริงนะ ชีวิตที่ไม่ผูกติดกับใคร แล้วก็ไม่มีใครผูกติดด้วย มันสบายจริงๆ ไม่ต้องดูแลตัวเองเพื่อใคร ไม่ต้องทำอะไรเพื่อใคร ไม่ต้องกังวลว่าใครจะเป็นห่วงหรือเปล่า ชีวิตแบบนั้นมันก็สนุกดี แต่ทุกคนก็รู้ดี ว่ามันสนุกได้ช่วงนึงเท่านั้นแหละ .. enjoy it while you still can :)

No comments: